Wat is een bipolaire stoornis? En hoe is het om bipolair te zijn of een manische psychose mee te maken?

Sinds iets meer dan een jaar weet ik dat ik een bipolaire stoornis heb. Daarvoor heb ik er nooit last van gehad, behalve dat ik altijd dacht dat ik meer werk aan kon dan dat ik werkelijk kon. Na 1x overwerkt te zijn geweest en een burn-out te hebben gehad, kreeg ik het jaar erop een manische psychose. Toen was het duidelijk: ik ben bipolair.

Wat is een bipolaire stoornis?

Een bipolaire stoornis is een andere naam voor manisch-depressieve stoornis. Zoals die andere naam al zegt: het is een stoornis waarbij je manisch of depressief kunt worden. Er zijn twee typen bipolaire stoornissen: type 1 en type 2. Bij type 1 (het type dat ik heb) heb je minstens één keer een manie gehad en heeft dit zich afgewisseld met depressies, al zijn die depressies geen criterium om type 1 te hebben. Bij type 2 is het juist andersom: je hebt depressies en wordt soms hypomaan, maar niet manisch. Hypomaan is de periode die voorafgaat aan en minder heftig is dan een manie.

Jong en bipolair

Bij veel mensen blijkt pas vrij laat dat ze een bipolaire stoornis hebben. In zo’n Facebookgroep met mensen met een bipolaire stoornis zijn er dan ook weinig mensen van mijn leeftijd in vergelijking tot mensen van rond de 30, 40 of 50.

Hoe ontwikkel je een bipolaire stoornis?

Een bipolaire stoornis is deels erfelijk bepaald, maar kan zich gaan uiten als bepaalde sociale of psychische factoren ‘meehelpen’ aan de ontwikkeling ervan. Ik geloof dat mijn psychiater ooit heeft gezegd dat het rond je puberteit eruit kan komen. Ik ben vroeger namelijk nooit manisch of depressief geweest, al was (en ben) ik altijd wel een vrolijk meisje geweest. Dat lag misschien aan mijn hyperactiviteit van m’n ADD. Daarmee bedoel ik hyperactiviteit in m’n hoofd, en niet iets wat van buitenaf te zien is zoals bij ADHD.

Hoe werd mijn bipolaire stoornis gediagnosticeerd?

Zoals ik in de inleiding al een beetje verklapte: mijn bipolaire stoornis werd ontdekt toen ik voor het eerst een manische psychose had. Ik was al een hele tijd ontzettend manisch (druk en energiek), en toen ik op vakantie met vriendinnen weinig geslapen had, werd die manie steeds erger. Ik werkte heel hard aan een growth hacking bedrijf en ging maar door op weinig slaap. Ik leek de hele wereld aan te kunnen qua energie.

Contact met de realiteit verliezen: een psychose

Uiteindelijk verloor ik het contact met de realiteit: mijn gedachtes klopten niet meer en de manie werd een manische psychose. Ik dacht dat ik telepathie had uitgevonden, kastelen ging veroveren voor de familie, en heb naar veel mensen mijn gekke ideeën geappt. Mijn vader heeft toen bij mijn psycholoog aangegeven dat er iets heel erg mis was met me, en die stuurde me meteen door naar de huisarts. De huisarts zei: “ik heb hier een telefoonnummer, maar ik weet niet of het van jou is”. Ik vroeg vervolgens om het nummer en ging het bellen. Geen bereik. Toen – en dit was weer een psychotische gedachte die niet klopte – dacht ik dat ik in het telepathienetwerk zat en dat ik berichtjes kon versturen met mijn gedachtes. De dokter stuurde me toen door naar de crisisdienst.

ADD en bipolair

Toen ik eenmaal wat stabieler was na mijn manische psychose, werd er getest of ik nog iets anders had, bijvoorbeeld autisme of ADHD. Uit die test bleek dat ik ADD heb. Dat verklaart ook meteen waarom ik zo snel afgeleid raak in gesprekken, maar ook waar mijn creativiteit vandaan komt.

Leven met een bipolaire stoornis

Ik moet zeggen dat ik er niet megaveel last van heb dat ik bipolair ben. Je merkt het ook niet aan me, tenzij ik dus manisch, depressief of psychotisch aan het worden ben.

Hoe ervaarde ik een manische psychose?

Je vraagt je nu misschien wel af: “hoe is het om een psychose mee te maken”? Nou, het is net als het echte leven, alleen kloppen je gedachtes niet meer. Je krijgt dus een nieuwe (niet-kloppende) realiteit. Ik vond het niet per se eng om mee te maken, maar wel apart. Ik denk dat het bijna net zo heftig was voor m’n gezin, want die zien jou ‘lijden’ onder die psychose en kunnen bijna niet helpen om jou van die gedachtes af te krijgen. Het herstelproces is dan weer wel echt hartstikke kut, want dat kun je een beetje vergelijken als herstellen van een burn-out. Je hebt je energie helemaal opgemaakt in een manie, dus duurt het maanden om te herstellen.

Hoe ervaarde ik een depressieve episode?

Ik had tijdens mijn ‘depressie’ (even tussen aanhalingstekens omdat die achteraf gezien niet megaheftig was) echt helemaal nergens meer zin in. Ik was gestopt met bloggen en was vaak in m’n bed te vinden. En dat terwijl ik het altijd zo leuk vind om bezig te zijn! Nee, depressief zijn is niks voor mij en ik ben blij dat ik weer uit die depressie gekomen ben. Ik wilde destijds ook stoppen met school, maar ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Tijdens een depressieve episode kun je het best geen belangrijke keuzes maken.

Ik wil je graag helpen

Zo. Dit was het begin van meer openheid over mijn mentale moeilijkheden, of hoe je het ook wilt noemen. Ik wil graag wat meer bewustzijn creëren en eigenlijk tegelijkertijd mensen helpen die hetzelfde hebben en daarmee worstelen. Nu sta ik er zelf heel positief in, maar wie weet heb jij het wel moeilijker met je bipolaire stoornis of ADD. Je mag me in ieder geval altijd een berichtje sturen als je tips & tricks wilt om stabiel te blijven 🙂

Ik wilde bijna vragen: “heb jij iets?”, en weet je, laat ik het maar gewoon vragen: waar worstel jij mee?