Jong en burn-out. Wat een feest was dat, eind 2018. School startte en ik dacht dat dit een mooi schooljaar zou worden. Wat ik nog niet doorhad? Dat ik me in de zomervakantie had overwerkt met mijn tekstbureau. School hakte er daardoor enorm in en voor ik het wist liep ik bij de schoolarts, de schoolpsycholoog, de dokter en mijn huidige psycholoog.
Examenjaar
Ik weet het nog goed: 7 september begon het eigenlijk. Ik kwam laat thuis van een festival, samen met een vriendin, en toen we bij haar thuis kwamen, begon ik uit het niks te huilen. Ze vroeg of ik dat vaker had. “Nee, eigenlijk niet.” Ik had ook werkelijk geen idee waar het vandaan kwam. “Ik wil naar een psycholoog”, zei ik. Dat wist ik dan weer wel.
En toen kwam ik thuis te zitten
Even helemaal niks doen. Echt waar, ik ontdekte hoe saai het leven kan zijn als je ‘stilstaat’. Niets moeten doen, dat zou ik nóóit meer willen. De dagen duurden lang en dat is écht niks voor mij. Ik was altijd maar bezig met nieuwe dingen, creatieve dingen uitwerken.. Ik kan gewoon niet niks doen.
Mijn burn-out
Hoe doseer je? En wat doe je dan, terwijl je ‘uitrust’? Tijdens een burn-out moet je zo min mogelijk prikkels tot je krijgen. Maar niks doen is zo lastig. Ik heb ooit een filosofisch essay geschreven over verschillende soorten van verveling, dus ik weet er alles van: deze vorm van verveling is het kutste om mee te maken.
Verder bleef ik maar uit het niets huilen. Ik keek op school blijkbaar zo verdrietig (ik kan niet de hele dag blij kijken maar mijn gezicht stond echt op onweer) dat mensen zich afvroegen hoe het ging.
Examenjaar opsplitsen
Een beslissing die ik anders nooit zou maken, zo omschrijf ik het. Ik heb mijn examenjaar moeten opsplitsen. Ik had het helemaal gehad met niks doen. Het gekke was dat ik mezelf niet eens meer toestond om leuke dingen te doen, toen ik al een tijd niks gedaan had. Niet bloggen, niks meer. En dat, terwijl de schoolarts juist had gezegd dat ik vooral dingen moest blijven doen die ik leuk vond.
Burn-out of overspannen?
De dokter heeft het niet meteen een burn-out genoemd, al werd er wel gesproken over ‘te lang over m’n grenzen heen gaan’. Maar als je overspannen bent, dan kun je nog redelijk wat. Ik kon bijna niks meer. Hoewel ik het in de krant “op het randje van een burn-out” heb genoemd – dat was om haatreacties te voorkomen – weet ik bijna zeker dat dit een echte burn-out was.
Hersteld van m’n burn-out
Vanaf mijn verjaardag op 13 oktober – ik werd toen 18 jaar – ging het weer de goede kant op. Wandelen hielp me enorm om uit die burn-out te komen. Uiteindelijk ging ik school weer proberen, al kostte dat veel moeite. Het ging met vallen en opstaan, maar het was gelukt: ik kwam uit mijn burn-out. Achteraf gezien ben ik “snel” hersteld van mijn burn-out ten opzichte van de verhalen die ik las.
En dit is nog niet alles. Ik ben hersteld van m’n burn-out, maar inmiddels heb ik hypomanie. Daarvan ben ik nog aan het herstellen.